Dogma’s, dingen die per definitie zus of zo horen – en niet anders! – zijn niet zo mijn ding. Ik ben meer van de vele mogelijkheden, voelen, uitproberen, zelf oordelen wat goed is. Voor dát paard en die ruiter. Voor hier en nu, en met het oog op straks, later of ooit. Om de kwaliteiten te vinden die je nastreeft, zoals ontspanning, balans, vertrouwen, power, lichtheid, blijheid.

Klakkeloos nadoen wat anderen doen of een vast systeem volgen, zonder zelf te voelen en te oordelen, daar ben ik al heel lang geleden mee gestopt. Kennis van verschillende ‘scholen’ opdoen is goed. Er zijn meer wegen van A naar B. Nadoen is ook niet per definitie fout, want van nadoen kun je ook veel leren. Maar dat werkt alleen als je ook zelf nadenkt. En als je twijfelt vraagt om uitleg.

Handen altijd laag, waarom?

Neusriem hoort strak, waarom?

Eerst rechtsom, dan linksom, waarom?

Met of zonder bit, waarom?

Wat doe jij: nadoen of nadenken?