Fysiek
Gedachten over verzameling, aanleuning en neusriemen
Naar aanleiding van een paar dagen jureren in het ZZ-licht..
Principe: De kwaliteit van de aanleuning is het resultaat van wat er in het lichaam én in het hoofd van je paard gebeurt.
Verzameling en aanleuning
Een soepele aanleuning en lichtheid in de voorhand zijn mogelijk als je paard zelf zijn balans en houding in de verzameling kan bewaren: eigen balans, eigen houding en op zijn eigen vier benen. Naarmate zijn vertrouwen, begrip voor je hulpen en atletisch vermogen toenemen kan hij zichzelf meer en langer verzamelen zonder zijn balans te verliezen en blijft hij daar ook ontspannen bij.
Die eigen balans, lichtheid en losgelatenheid kun je niet bereiken door het afdwingen van een opgerichte houding of het aansnoeren van de neusriem zodat je paard je hand niet kan ontwijken. In dressuurwedstrijden zien we echter telkens weer ruiters die dat proberen. Komt de verzameling (nog) niet vanuit het paard zelf, dan verliest hij zijn balans en daarmee ook zijn ontspanning, losheid en lichtheid ... en niet te vergeten: zijn plezier! Stel je maar eens voor hoe het voelt als je gedwongen wordt om met een ambitieuze stijve hark te dansen als je zelf de danspassen nog niet beheerst. Het resulteert in een strakke aanleuning of het open willen sperren van de mond (ook te zien aan opgetrokken lippen of uitgestoken tong) en leidt uiteindelijk vaak tot verzet of zelfs blessures. Dingen die je als jury regelmatig tegenkomt en niet kunt negeren!
Neusriemen
Ik heb al jaren geleden bij bijscholing voor Z juryleden gevraagd wat nu een "te strakke neusriem" is, want dat staat officieel als wreedheid te boek. Daar kwam een duidelijk antwoord op: er is geen norm!
In januari 2012 hebben diverse maatschappelijke en wetenschappelijke groepen, waaronder de ISES (International Society for Equitation Science) en Australia’s Veterinary Institute for Animal Ethics, een voorstel gedaan aan de FEI om een eenvoudig meetinstrumentje te introduceren om vast te stellen of neusriemen niet te strak zijn aangehaald. Gek genoeg heeft de FEI, ondanks steeds groeiende druk van publiek en wetenschap, nog niet gereageerd...
Alhoewel er dus geen norm is, is er wel een waarheid: als een paard de gelegenheid krijgt laat hij ons zelf zien wanneer we goed rijden. Hij kan ons laten zien wanneer het nog niet goed voelt: hij spert zijn mond open, rommelt met zijn tong, knarst, rent er tegenin of rolt zijn hals op om de druk ontwijken. Als het goed voelt is zijn mond ontspannen dicht en hij kauwt, slikt en likt. Dat zijn natuurlijke uitingen van ontspanning die moeilijk gaan met op elkaar gebonden kaken. Probeer dat zelf maar eens met je kaken op elkaar geklemd terwijl je aan het sporten bent.
Positief trainen
Als ruiter en trainer moet je signalen in de aanleuning dus serieus nemen, zowel het goede als het slechte. Denk niet te gauw "dat doet hij nou eenmaal" als hij iets doet met zijn mond of tong. Denk niet dat rijden met stang en trens meer punten oplevert (die vraag krijg ik ook wel eens van een ruiter).
Geef je paard gelegenheid om zijn kaken te ontspannen, te likken, slikken en kauwen, of de mond te openen als de druk te hoog wordt, door gebruik te maken een losse neusriem of helemaal geen neusriem. Wat je ziet of voelt in je handen is waardevolle informatie van je paard, die richting kan geven aan je training. Hij spreekt namelijk altijd de waarheid. Het is de beste feed-‐back die je kan wensen. Je paard is je belangrijkste jury en instructeur!
En als het om verzameling gaat: geef je paard gelegenheid om zich hierin geleidelijk te ontwikkelen. Eis niet van je paard om verzameling lang vol te houden als je aan de aanleuning merkt dat hij je dat nog niet geven kan of geven wil. In de training betekent het dat je soms een stap terug moet doen: korter, eenvoudiger oefeningen, elke goede poging echt belonen en ontspannen tussendoor. Geeft je paard groen licht? Begrijpt hij je, verzamelt hij zich zelf en is zijn mond ontspannen? Dan kun je de grenzen steeds een stukje gaan verleggen. Een paar passen langer volhouden, meer oefeningen achter elkaar, met meer verzameling of meer schwung.
Door zo te trainen, met een open hart voor wat je paard je vertelt, kom je sneller vooruit en heb je samen meer plezier. Dan voelt het voor je paard alsof het dansen onder jouw zachte maar zekere leiding een feestje wordt. En je gevoel bedriegt je nooit: echte verzameling voelt goed!
Een blij en blokkadevrij paard? Word goed in simpel rijden!
In deze blog:
- Verpruts niet wat moeder natuur cadeau geeft!
- 2 fouten die bijna iedereen maakt
- Blokkadevrij rijden houdt je paard gezond
- 4 sleutels om daar goed in te worden
- Een succesverhaal: transformatie in 5 minuten
Op eigen benen lopen is een cadeau van moeder natuur
Een aantal jaren geleden stond ik te kijken bij de les van de lokale ponyclub. Er reed een meisje mee met een jonge pony. Een meisje uit een gezin met veel ambitie in de dressuursport. Het was een prachtige pony met van nature goede bewegingen en hij deed enorm zijn best. Het meisje reed met een slofteugel, strak. Er werd wat cavalettiwerk gedaan maar de pony mocht daar niet aan meedoen. Ik herinner me dat ik me hardop afvroeg waarom niet en waarom die slof eraan zat, en kreeg een verassend antwoord van één van de ouders: “Hij moet eerst maar eens leren om op eigen benen te lopen”. De verwondering schoot door mij heen maar ik deed er het zwijgen toe (toen nog wel ;)). Ik dacht: “Volgens mij kon hij prima op eigen benen lopen … totdat ze hem met een slofteugel “in de houding” ging rijden en hem zijn natuurlijke coördinatie en bewegingsvrijheid ontnam. En ja … dan zal hij inderdaad problemen hebben met cavaletti …”
Een omgekeerde wereld! Je gooit eerst alles overboord wat je paard zelf kan en gaat vervolgens vinden dat alleen jij, de mens, het paard kan leren hoe hij op eigen benen moet lopen. Is het niet veel effectiever, leuker en gezonder als we de manier waarop het paard zijn eigen lichaam en beweging coördineert als uitgangspunt nemen? Als we hem zijn eigen balans LATEN ontwikkelen en hem dan gaan HELPEN om nog beter, rechter, sterker en slimmer te worden?
2 fouten die bijna iedereen maakt: micromanagement en zijwieltjes
Heb jij een paard dat wiebelig aanvoelt, onzeker of met wisselend tempo voorwaarts gaat, slingert, scheef loopt, een holle rug maakt, op de teugel hangt, tegen de hand loopt of anderszins geen fijne aanleuning opzoekt bij het rijden? Dan komt het je vast bekend voor dat je erop zit met een niet zo prettig of oncomfortabel gevoel. Je gebruikt het liefst alle mogelijke “hulpen” tegelijk om het zo snel mogelijk beter te laten voelen. We gaan dan “micromanagen” in plaats van gewoon simpel goed rijden.
Dit micromanagen leidt ertoe dat je voortdurend je paard blijft corrigeren en ondersteunen. Zodra je daarmee stopt valt het paard terug in zijn ongemakkelijke manier van bewegen, dus je moet je hulpen voortdurend “eraan houden”. Of … je verwacht dat hij terugvalt en daarom blijf je hem “helpen” waardoor hij niet echt de kans krijgt om te laten zien dat hij zelf goed in balans kan lopen. Kortom: we geven het paard niet de tijd en gelegenheid om zichzelf te organiseren en herbalanseren. Het is als een kind leren fietsen: als je de zijwieltjes er nooit afhaalt, leren ze nooit om zelfstandig overeind te blijven.
Blokkadevrij rijden in lichaam en geest
In onze behoefte om een paard zo snel mogelijk correct te laten bewegen zijn we dus prima in staat om zijn natuurlijke coördinatie ook ernstig te ontregelen. Daardoor ontstaan gemakkelijk compensatiemechanismen en blokkades in zijn lichaam. Dat leidt vervolgens tot grotere blessuregevoeligheid en dikwijls ook tot gedragsproblemen. Tenslotte zijn dan revalidatietrainers nodig die paarden en ruiters weer in goede banen moeten leiden.
Het liefst zou ik willen dat al die revalidatietrainers straks helemaal geen werk meer hebben. Dat er geen paarden meer in de blokkades geraken omdat iedereen zijn paard blokkadevrij kan trainen. Trainen op een manier waarbij het paard de kans krijgt om écht op eigen benen te lopen: in een houding en balans die hij zelf creëert en coördineert met zijn eigen brein en met zijn eigen spieren.
Hoe meer hij in een houding of beweging geforceerd of vastgehouden wordt, hoe groter zijn neiging om het tegenovergestelde te ontwikkelen. Hij ontwikkelt de spieren en mindset die uit die houding weg willen in plaats van de spieren en mindset die hem helpen aan eigen balans, eigen houding, zelfstandigheid en medewerking. Het tegengestelde dus van wat je eigenlijk wil.
De boodschap is dus: forceer niets en blijf hem ook niet voortdurend ondersteunen, maar geef hem juist gelegenheid om steeds meer zijn eigen houding en eigen balans te laten ontwikkelen.
4 sleutels om goed te worden in simpel en blokkadevrij rijden
Hieronder kun je de transformatie zien van Arumba en haar amazone Anita. Arumba is een energieke, enorm ruim bewegende en loopgrage eventing merrie die een paar jaar weinig heeft kunnen doen als gevolg van blessures. Anita wilde haar opnieuw opstarten nu zij weer helemaal in orde is, maar zocht gezien de aard van het paard begeleiding bij deze herstart. We hebben eerst enkele dagen grondwerk gedaan en met begeleiding vanaf de grond gereden om ontspanning te vinden en de relatie en communicatie op te bouwen. De foto’s zijn genomen op dag 5, de tweede dag dat Anita en Arumba zelfstandig reden. Het tijdverschil tussen beide foto’s is ongeveer 5 minuten. In die 5 minuten had Anita maar één opdracht: in één constant ritme eenvoudige maar precieze lijnen rijden en onderweg een stil contact onderhouden met zit en teugels. Het resultaat was zo’n mooi voorbeeld van wat simpel en blokkadevrij rijden voor je paard kan doen dat ik jullie dat niet wilde onthouden.
De aanpak die we hebben gekozen is iets wat ik met heel veel combinaties toepas en die cruciaal is voor een solide en blokkadevrije basis. Ik noem het gemakshalve CRRC, oftewel rijden met Constant Ritme, Richting en Contact. Dat zijn 3 sleutels en de 4e is je mindset. Ik leg ze stuk voor stuk uit …
Sleutel 1: constant ritme
Rijden met één constant tempo en ritme: tik tak tik tak tik tak…. Een gelijkmatig tempo en ritme dat past bij je paard. Actief maar niet gehaast, kalm maar niet sloom.
In het geval van Arumba lag het tempo waarin zij comfortabel loopt behoorlijk hoog. Dat tempo was even wennen voor Anita, maar door het constant te houden volgde al gauw ontspanning en harmonie.
Sleutel 2: constante richting
Hierbij gaat het er om precies de lijnen te rijden die je van tevoren uitkiest. Weet over welke zandkorrels je wilt rijden en weet exact waar de lijn begint en eindigt. Kies simpele, makkelijk te rijden lijnen. Denk vooruit, kies de lijn die je wilt rijden en rijd die dan ook exact. Kies eenvoudige lijnen, zoals (halve) grote voltes, diagonalen en gewoon de (binnen)hoefslag.
Gebruik vooral je intentie om de lijnen te rijden. Intentie = energie + een richting. Doordat je je lijn vooraf kiest kun je met een “laserbeam focus” de energie in de goede richting brengen, van punt naar punt, zonder dat je heel veel je teugels hoeft te gebruiken.
Sleutel 3: constant contact
Om je paard de gelegenheid te geven om met Constant Ritme en Richting een fijne “groove” te vinden moet je natuurlijk zelf zo min mogelijk in de weg zitten. Dat kun je doen door het contact tussen jou en je paard zo constant mogelijk te maken, zowel met je zit als met je teugels.
Je zit: zo stil en gebalanceerd mogelijk. Jouw zwaartepunt volledig meebewegend met het zwaartepunt van je paard. Zittend in het midden met evenveel druk op beide beugels en zitbeenknobbels. Meebewegen met zo’n energiek paard als Arumba kan een uitdaging zijn. Anita was goed in staat om haar zwaartepunt boven dat van Arumba te houden waardoor ze niet achterbleef. Door het constante ritme hoefde ze daar ook steeds minder moeite voor te doen.
Extra tip: probeer adem te halen op een manier die synchroon is met de beweging van je paard. Vooral in galop doet dat wonderen voor het ritme en de ontspanning.
De teugels: een lichte, symmetrische en voortdurend gelijkmatige verbinding. Ook in wendingen! Ongeacht de bewegingen van het paard. Wil je daar meer over lezen? Kijk de blog "Een stille hand is voortdurend in beweging.
Sleutel 4: geen oordeel!
Het belangrijkst is dat je als ruiter niet allemaal fancy stuff gaat doen tussendoor of van alles gaat vinden van hoe je paard loopt. Schort kritiek op de houding en beweging van je paard even op, ook als toeschouwers vinden dat het allemaal anders moet. Het is wat het is. Is zijn basistempo niet jouw favoriete basistempo dan is dat oké, zolang het maar constant is. Als hij niet recht is dan is dat oké, zolang jij maar zo symmetrisch mogelijk contact onderhoudt. Als hij nog op de voorhand loopt dan is dat oké, zolang jij maar in je eigen balans blijft. Geen oordeel, geen ingrepen om iets te veranderen. Rijd CRRC gewoon een poos onverstoorbaar door zodat jij en je paard de kans krijgen om harmonie te vinden. Geef het tijd, soms véél tijd. Minstens 5 minuten (in galop evt. korter afhankelijk van jullie conditie). Soms doe ik het weken achter elkaar, totdat alles stabiel aanvoelt. Ook in de warming up is het fijn en geeft het veel informatie over de staat van je paard.
Rijd met CRRC totdat je merkt dat er een gevoel van harmonie en ontspanning zijn ontstaan. 10 tegen 1 dat je paard tegen die tijd al veel fijner is gaan lopen en de aanleuning vanzelf beter is geworden dan toen je begon. Hij beweegt soepeler, gezonder, in zijn eigen balans, op eigen benen. En daar zit het goud: blij en blokkadevrij!
Van hieruit kun je verder gaan ontwikkelen en preciezer de energie en balans van je paard gaan beïnvloeden, zodat hij vanzelf nageeflijk zal worden en zijn bovenlijn zal loslaten.
Constant Ritme, Richting en Contact brengen Balans, Ontspanning en Harmonie
Harmonie brengt BewegingsVrijheid
BewegingsVrijheid voelt Goed!
Wil je ook leren om blokkadevrij te rijden?
Neem dan eens deel aan een 5 Day Intensive of aan het Progressief Trainingjaar van Sport & Horsemanship United, of combineer de online cursus van Dressage Naturally met live begeleiding van Liesbeth Jorna.
Een gratis Ebook staat voor je klaar!
Klik HIER om het Ebook aan te vragen.
Online Workshopserie Blokkadevrij Trainen
Binnenkort gaan we weer van start met de Workshopserie Blokkadevrij Trainen waarin jij in 6 weken HEEL VEEL kennis op kunt doen over biomechanica, trainingsfysiologie, trainingspsychologie, Trainer's Mindset, Trainer's Body en het maken van een trainingsplan. Mis het niet!
Ontspanning, losgelatenheid en balans in galop
Ik wil jullie graag meenemen in een specifiek stukje in de basisopleiding van een paard: het vinden van een ontspannen gebalanceerde galop aan de longe.
Skoki is van nature bijzonder atletisch en werkwillig. Zó werkwillig, vlug en krachtig dat hij snel teveel doet en er zelf van in de war raakt. Terwijl je veel paarden moet vragen om méér te doen, moeten we hem voortdurend uitnodigen juist minder te doen! De laatste tijd heeft hij moeite met linkergalop: gespannen, scheef, te hard gaan. We moeten op zoek naar meer ontspanning en losgelatenheid. Het plaatje: rustige diepe ademhaling, actieve bewegingen die losjes door zijn lichaam deinen, in balans op zijn eigen vier benen, een lage ontspannen hals, rustige oogopslag en ontspannen oren en staart.
Zelf de balans vinden
Dat kun je niet afdwingen! Hij moet het zelf vinden, zelf zijn eigen lijf durven loslaten en in balans brengen. En daarom gebruik ik geen hulpteugels. Alles gebeurt door communicatie op afstand: over de plek van de cirkel, over de positie van zijn hoofd, voorhand en achterhand, over meer of minder energie. Het belangrijkst: aanmoedigen van zijn pogingen om zichzelf los te laten en in balans te brengen. Ik moet de gids zijn op zijn zoektocht!
Kijk mee naar de foto’s!
Deze fotoserie neemt je mee tijdens twee longeersessies twee dagen achter elkaar. In twee keer daaraan voorafgaand hebben we de communicatie opgebouwd en heeft hij al een fijne ontspanning en stretch gevonden in stap en draf. Een actieve stretch van zijn hakken tot zijn oren. Nu dus de galop.
Ik hoop dat je niet alleen met je ogen naar de foto’s kijkt maar ook met je gevoel! Skoki en ik waren allebei heel blij met de vooruitgang. Het vervolg? Dit meer bevestigen en gaan vertalen naar het rijden!
1 Hij galoppeert braaf aan als ik dat vraag maar je ziet de pijn en de onbalans. Hij trekt en gaat scheef, met de neus naar buiten en de achterhand naar binnen. Zijn hals en rug verstrakken direct. Het voelt zichtbaar niet goed en zijn gezicht spreekt boekdelen: oren plat, een holle blik en de kaken op elkaar.
2 Door de sessies in stap en draf heeft hij zelf al wel een idee waar hij naar op zoek moet om zich beter te voelen. Deze eerste poging om zijn hals iets te laten vallen leidt tot nog plattere oren. Zijn lijf werkt nog niet mee en de galop is kort en stijf.
3 Ik vraag hem iets van de hoefslag naar binnen te komen en zijn achterhand iets naar buiten te verplaatsen. Mmm, dat schept al wat rek in de hals, maar de rest van zijn lijf blijft nog onaangenaam strak. Kijk maar naar zijn gezichtsuitdrukking. Na elke goede poging tot stretchen stoppen we even.
4 “Als ik nou heel hard ga galopperen, wordt het dan makkelijker?” Dit is ook waar we bij het rijden tegenaan lopen: hard lopen en over de linkerschouder vallen. Onbalans in het groot! Ik moest hoorbaar uitblazen om hem te vertellen dat het beter was om het wat rustiger aan te doen.
5 Ok, iets rustiger aan. Hij doet nu echt ontzettend zijn best om de achterhand eronder te houden in plaats van naar binnen. En hij probeert elke keer een stukje verder te strekken omdat ik elke poging met stem of even rusten beloon. Maar als je kijkt met je gevoel dan zie je nog ergens een blokkade.
6 “Oooo, wacht eens even, dat spiertje ook nog los …. pfffff, dat galoppeert lekker!” Hij begint nu te briesen en zijn rug golft soepel door de galopsprongen heen. Het voelt duidelijk goed voor hem, want hij zoekt deze stretch telkens weer op.
7 Op eigen benen aan een losse lijn, ritmisch, ontspannen en losgelaten door zijn hele lichaam maar toch actief. Dit kun je niet afdwingen. Hij doet het zelf want balans voelt goed! Hij heeft het zelf gevonden, met mij als zijn coach. Blij!
Een filmpje over het gezond en vrij longeren van je paard
Door middel van softness, leiderschap en een zorgvuldig aangeleerde communicatie kun je je paard op een gezonde manier vrij longeren zonder hulpteugels en … zonder longe!
Meer weten?
Wil je meer weten van Skoki en zijn bijzondere karakter? Of over de mindset van de trainer bij zo’n enorm sensibel paard? Bekijk dan deze recent gemaakte vlog van Snuitable:
Longeren zonder hulpteugels
Dressuurtraining op basis van Natural Horsemanship
Of je het nu longeren noemt of circling game, de cirkel is een fijne mogelijkheid om je paard fysiek en mentaal in balans te krijgen. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van eindeloos dezelfde rondjes en zeker niet in een afgedwongen houding. Liever maak ik er een spel van samen met mijn paard, waarbij hij zelf zijn houding bepaalt en met veel variatie of afwisseling met andere oefeningen.
Het eerste ding wat mijn paard moet leren op de cirkel is dat hij zelfstandig de lijn – de cirkel dus – en de gang handhaaft. In Parelli termen: “don’t change gait” en “don’t change direction” zolang ik niets anders vraag.
Als hij dat onder de knie heeft ga ik pas denken aan het beïnvloeden van zijn beweging. Het doel is “finding the sweet spot online”. Oftewel mijn paard helpen een zodanige combinatie van ontspanning, energie en balans te laten vinden dat hij los in zijn lichaam, ritmisch en vrij beweegt. Daarvoor gebruik ik geen touwtjes, bijzet, elastieken of wat dan ook. Alleen een touwhalster o.i.d., een 7 meter lange touwlijn (22 ft finesse line, die heeft iets meer communicatievermogen dan een slappe longeerlijn) en een stick (longeerzweep kan evt. ook). Mijn lichaamstaal is de belangrijkste tool: energie, intentie, ogen, beweging van mijn lijf of handen. Natuurlijk moet je die signalen eerst afzonderlijk aanleren, zodat je paard je begrijpt.
Tenslotte, als de Sweet Spot routine begint te worden, kun je ermee gaan spelen. Meer en minder energie, hoofd hoog of hoofd laag, schouderbinnenwaarts op de cirkel, overgangen van sweet spot in de ene gang naar sweet spot in de andere gang, van hand veranderen, over en tussen obstakels en sprongetjes of de cirkel mee op reis nemen door de bak of wei. Het hoeft nooit saai te worden!
De foto’s geven een beeld van het effect van “finding the sweet spot online” met Skoki. Vooral de rechtergalop was een uitdaging. Zodra hij probeerde te stretchen kon hij niet meer in de galop blijven. Dan viel hij terug in draf maar met behoud van de stretch. Het was heel belangrijk om hem zich goed te laten voelen over zo’n poging en niet kritisch te zijn over het uit galop vallen. Daardoor bleef hij proberen en kon hij later langer doorgalopperen zonder de balans te verliezen.
De kracht van visualisatie
Leadership without focus isn't leadership
Focus without a plan isn't focus
A plan without a goal isn't a plan,
and a goal without a timeline isn't a goal.
Visualisatie is één van de bekendste tools op het gebied van coaching. Door een sterk en duidelijk innerlijk beeld te creëren van een beweging die je met je paard wilt maken ben je veel beter in staat om dit duidelijk over te brengen naar je paard. Kijk veel naar goede voorbeelden. Het “plaatje in je hoofd” bepaalt alles!
Op zoek naar het goede gevoel van dressuur kun je allerlei beschrijvende woorden bedenken. Harmonie en Bewegingsvrijheid staan in de filosofie van SHU centraal. Maar ook de FEI geeft er een paar: kalm, soepel, losgelaten, vertrouwen, alert, regelmaat, lichtheid, mentaal en fysiek in balans, .... Je kunt er vanuit je eigen gevoel vast nog meer verzinnen (DOEN!).
Als je een specifieke oefening wilt rijden kun je er nog veel specifiekere beelden bij bedenken: Wat wil ik bereiken met die oefening? Waar zet hij welk been? Wat is de bewegingsrichting? Hoe is hij gebogen? Hoe energiek? Hoe voelt de inzet van de oefening en hoe rijden we eruit? Om gevoel te krijgen voor wat we van zijn lijf verwachten helpt het om simulaties te doen zonder paard.
Als je de woorden, het plaatje en het gevoel dat erbij hoort oproept tijdens het rijden, raak je er van bewust wat je hebt en wat je mist. En als je weet wat je mist, weet je wat je moet verbeteren. Misschien moet je paard nog meer kracht, balans en coördinatie ontwikkelen voor wat je vraagt, maar wat kun je zélf doen? Dat een oefening niet zo goed lukt als je zou willen komt vaak omdat we iets van ons paard vragen zonder de goede voorbereiding in ons eigen hoofd en lichaam.
Onlangs werd ik er door Ivo, mijn vierbenige leermeester, maar weer eens op gewezen hoe belangrijk dit is. Dan valt een schouderbinnenwaarts telkens na een paar passen uit elkaar en raken we allebei gefrustreerd. Ik weet: we kunnen het wél! De basisvoorwaarden zijn er. Dus: focus! Plaatje! Check de ingrediënten! Doen in mijn lijf wat ik van zíjn lijf verwacht ... de balans, richting, ritme, buiging, energie, losgelatenheid, uitstraling, alles! Et voilà! Dan lukt het dus de eerste keer. Zie je wel: het kan wél!
Cooling down: niet vergeten!
Afgelopen maanden duikelde de temperatuur na elke voorjaarspoging telkens weer naar beneden. Ik heb meerdere keren paarden zien bibberen en dat is niet een gewoon beeld.
Ook waren er nogal wat mensen die meldden dat hun paard wat stijf was. Nu weet ik wel dat "naturals" niet zo gauw met dekens klaarstaan maar soms is het - zeker als je je paard een beetje als atleet gaat trainen - toch wel goed om je paard niet onaangenaam koud te laten worden. Je kunt je zelf wel voorstellen hoe het voelt om te gaan gymmen met een koud lijf? Maar dat niet alleen. Ik merkte ook vaak dat er nog weinig aandacht is voor de afronding van een speel- of trainingssessie: de cooling down.
Cooling down kun je ook zien als warming-up voor de volgende dag. Goede dingen bij een cooling down zijn actief halsstrekken en met gestrekte hals links en rechts buigen in een rustige ritmische draf. Lengtebuiging in combinatie met voorwaarts-neerwaarts is echt stretchen! Daarna kun je in stap nog wat dingetjes doen, bijv. stuuroefeningetjes of over balkjes wandelen. En tot slot nog even samen relaxed stappen of wandelen zonder iets speciaals te willen.
Het doel van de cooling down is dat de ademhaling en temperatuur weer geleidelijk zakken naar normale waarden en dat de bloedcirculatie langzaam weer tot rust komt. Langzaam, omdat dan de afvalstoffen die in zijn lichaam zijn ontstaan goed afgevoerd worden en de spieren en gewrichten beter herstellen van de inspanning. Zeker bij paarden waarvan bekend is dat zij gevoelige pezen of gewrichten hebben moet je denken aan minimaal 10 minuten stappen. Over het algemeen is het voor de warmte afvoer uit de spieren beter als je tijdens het uitstappen geen deken oplegt. Is je paard na afloop nog erg nat van het zweet, spons of spoel het er dan af en trek het droog met een zweetmes. Herhaal dat tot het water dat eraf komt niet meer warm is.
Als je paard na afloop erg lang nat blijft omdat hij in de winter een dikkere vacht heeft, leg hem dan eventueel een poosje een lichte wollen zweetdeken op zodat de condens op de deken komt te liggen en de vacht daaronder snel droogt. Op die manier kun je hem ook snel weer buiten zetten en is hij tegen het weer bestand. Is het echter rustig of mooi weer, geen regen en koude wind tegelijk, dan kun je hem na het afsponzen gewoon buiten laten drogen.
De volgende dag kun je bij aanvang van de training soortgelijke dingen doen als bij de cooling down, in omgekeerde volgorde. Ook is het goed om na een echt inspannende dag één of twee rustiger dagen in te lassen. Net als bij gewone sporters eigenlijk. Zo houd je het lichaam van jouw atleet heel.
Tot slot nog een tip om de relatie met je paard te verbeteren: gooi je paard na de training niet altijd zo de wei in. Loop samen naar de kudde en lever hem af bij zijn maatjes. Dat wordt echt gewaardeerd!
Ruiterfitness
Paard fit, ruiter fit. Dat is het uitgangspunt van ruiterfitness. Adelinde en Lammert Haanstra maken zich sterk voor de fitness van ruiters en ik voel me aangesproken.
In het verleden heb ik o.a. aan Aikido gedaan, geïnspireerd door Mark Rashid. Daar heb ik geleerd om vloeiend mee te bewegen, niet in de weerstand te schieten, te aarden, te vallen en mijn ademhaling beter te gebruiken. Mijn verdere fysieke fitness komt nu vooral door werk rond stal en erf, door rijden en grondwerk en door wat oefeningen op de bal voor de TV.
Als ik van mijn paarden van alles verwacht mogen zij echter wel wat meer van mij verwachten en daarom doe ik mee met de eerste cursus Ruiterfitness die door Eco-coach Tjalling van den Berg wordt gegeven. De cursus is gestart met een grondige analyse te paard: hoe zitten we en wat kan er beter/anders?
Ik kreeg fijne complimenten over de gehoorzaamheid van Matador en voor de warming up voor het paard: aan een los lijntje een actieve stretch op de cirkel in stap en draf. En complimenten met het feit dat ik mijn paard totaal niet in de weg zit. Blij dus dat ik erop heb gestudeerd om een goede passagier te zijn!
Maar er valt altijd nog winst te boeken en dit wordt professioneel aangepakt! We gaan nu 16 weken de turnzaal van Sportstad Heerenveen in, met een focus op het verbeteren van mijn conditie en core stability. Dat moet goed voelen ... en ik heb er wel wat spierpijn voor over.
Fysieke training van jonge paarden
Stel: je hebt een jong of groen paard. Waar moet je beginnen? De nadruk ligt vaak op het zadelmak maken. Echter als je wilt dat je paard in deze mensenwereld een prettig bestaan heeft is er meer nodig: vertrouwen, begrip, coördinatie, kracht, uithoudingsvermogen, harde pezen en botten. Een goed begin betaalt zich later dubbel en dwars terug!
De basis voor vertrouwen in mensen en begrip van hulpen kan bijvoorbeeld worden gelegd door de oefeningen uit Level 1 en 2 van het Parelli Natural Horsemanship programma en/of door middel van positieve bekrachtiging. Daarnaast wordt aandacht besteed aan het vertrouwd maken met allerlei dingen in de omgeving en aan allerlei handelingen in dagelijkse verzorging en transport. Dat is je levensverzekering: het voorkomt dat jij en je paard later worden verrast door angst en schrikreacties. Vervolgens kun je veilig aan de slag met wennen aan zadel, ruiter en bit. Het begin is er dan ... maar nu? Hoe zorg je dat je paard gezond blijft en fysiek sterk genoeg wordt zodat je samen kunt gaan doen waar je van gedroomd hebt: buitenritten, dressuur, springen, endurance, mennen ...
Coördinatie
Net als een kind moet een jong paard handig worden met zijn lichaam. Hij moet leren op zijn voeten te letten en in balans te lopen. Ook op ongelijke bodem en over obstakels. Werken met balken is waardevol en leuk! Erover, erlangs, zijdelings erover, er tussendoor, in stap, draf, galop, op rechte en gebogen lijnen. Ook het rijden over ongelijke bodem en kriskras door het bos lopen leren hem op te letten en handig te worden. Het zijdelings buigen, wenden van de voorhand en achterhand, het achterwaarts en zijwaarts gaan draagt ook enorm bij aan de coördinatie en balans, net als de "LVO" (lengtebuiging, voorwaarts-neerwaarts, ondertreden) uit de klassieke scholen.
Uithoudingsvermogen en spierkracht
Deze twee zijn relatief snel te ontwikkelen. Te vergelijken met een fitness- of hardloopprogramma. Geleidelijke opbouw van de zwaarte van oefeningen en van de lengte van draf- of galopreprises zijn de sleutel. Het principe van interval training speelt altijd een rol en is handig toe te passen tijden buitenritten. Ik ben geen voorstander van eindeloos longeren of trainingsmolens omdat dit mentaal voor veel (niet alle!) paarden als saai en vervelend wordt ervaren. Zeker als je paard en left-brain introvert is! We maken ook nooit gebruik van hulpteugels omdat het paard hierdoor niet zelf leert op eigen benen te lopen en zelf na te denken.
Hoeven, pezen en botten
Hoeven, pezen en botten hebben veel meer tijd nodig om sterk te worden dan spieren en vereisen specifieke actie: regelmatig stappen en draven op harde bodem. Aan de hand, langs de fiets, voor de kar of onder het zadel. Weidegang in een bevroren weide of het houden in een verharde paddock zijn ook effectief. De weefsels worden hierdoor geprikkeld om zich sterk te ontwikkelen. Bij een jong paard waarvan de pezen en botten nog niet sterk zijn kan zwaar werken en kort draaien in een zachte zandbodem ernstige blessures teweeg brengen.
Bewegingsvrijheid en atletische ontwikkeling
Als je je paard vervolgens verder wil trainen is de opbouw die we bij Sport & Horsemanship United een handig houvast. Het vinden van een goede thuisbasis van harmonie en bewegingsvrijheid in alle drie de gangen staat centraal. Van daaruit kun je verder bouwen aan de atletische ontwikkeling met een gezond en sterk paard en discipline gerichte training.
Kortom: je kan al enorm veel doen met een jong paard om hem voor te bereiden op een gezond, blij en lang leven als jouw "riding partner'!
Happy Trails,
L*