Door Jasmijn Veldhuizen, oktober 2019

Kasteel van een paard

In juni 2018 kocht ik mijn enorm grote vriend Cassandro Z, oftewel Cass van 7. De handelaar had gejokt en had gezegd dat 1.70 groot was, hij bleek echter zeker 10cm groter te zijn toen ik kwam kijken. Ik ben toch maar een rondje op hem gaan rijden, want ik was er toch, maar ik wilde helemaal niet zo’n groot paard!

Toen ik bovenop hem klom (bij gebrek aan fatsoenlijk krukje) kwam er een overweldigend gevoel van thuiskomen over mij heen. Ik was meteen verkocht! Zo kom ik dus aan mijn enorm grote, magere, slungelige, ongelukkige, in zichzelf gekeerde paard. Dat dit paard opgelapt moest worden was duidelijk, maar wat ons te wachten stond had ik nooit verwacht!

Learned helplessness

Ik ben begonnen met hem flink bij te voeren. Veel ruw voer en goed krachtvoer en luzerne. Daarnaast heb ik de eerste maanden vrij weinig van hem gevraagd. Ik wilde dat hij gewoon kon zijn zonder druk of prestatie. Alleen plezier maken! Cass was enorm in zichzelf gekeerd. Hij had enorm last van zijn learned helplessness en onderging alles zonder te reageren.
Het heeft maanden geduurd voor hij kon laten zien wat hij wel en niet leuk vond.

The Awakening

Toen hij ongeveer drie maanden bij mij was zijn we samen op ponykamp (5 day intensive) geweest bij Liesbeth Jorna. Het was mijn penny-meisjesdroom om ooit met mijn eigen pony op ponykamp te gaan. Dat de betreffende pony 1.80 m is maakte mij niets uit.

In die 5 days hebben we Cass helemaal zien opbloeien. Liesbeth heeft mij enorm geholpen om hem uit zijn schulp te krijgen. Ik noem die week, de week dat Cass wakker werd ofwel ‘The Awakening’.

De (simpele) oefeningen die we die week van Liesbeth hebben geleerd vormen nog steeds de basis van ons trainen samen. Cass is er die week achter gekomen dat oefeningen ook leuk kunnen zijn, zoals op een verhoging staan. Hij was helemaal gelukkig daarboven en heeft er wel een half uur gestaan.

Een ongeluk zit in een klein hekje

Vanaf die week is Cass alleen maar meer gaan opbloeien. Er kwam een enorme persoonlijkheid tevoorschijn! Helaas kreeg hij kort na de 5 Day Intensive een ongelukje thuis. Hij sprong in een hek en moest los gezaagd worden. Mijn holistisch dierenarts kon gelukkig geen ernstige verwondingen vinden, maar vond wel een vernauwing in zijn ruggengraat ter hoogte van zijn lendenen. Iets wat we eigenlijk al hadden gezien aan de hand van hoe hij zijn achterhand (niet) gebruikte. Ze heeft dit behandeld en sindsdien is het stukken beter, al zal er altijd een kleine vertraging blijven in zijn achterhand.

Omdat Cass een tijd alleen moest staan om te herstellen van zijn hekavontuur kon hij zijn energie niet kwijt in de grote wei. Zijn enorme persoonlijkheid, die eindelijk tevoorschijn was gekomen, bleek nu een beetje veel van het goede te zijn. Hij werd in de omgang erg vervelend, dwingend en dominant. Dan is 1.80 m wel heel groot! In die tijd heb ik veel oefeningen met hem gedaan om hem ‘op te voeden’ we deden weer veel de oefeningen die we van Liesbeth hadden geleerd. Ook had Liesbeth goede tips en tricks om zijn gedrag in goede banen te lijden. Gelukkig kon Cass na een paar weken weer de kudde in waar hij zijn energie weer goed kwijt kon. Hierdoor en door mijn opvoeding werd hij een zeer leuk, speels, grappig en vriendelijk paard, die graag voor je werkt!

Vriendschap

Er groeide een echte vriendschap tussen Cass en mij. Het heeft ongeveer 7/8 maanden geduurd voor ik het idee had dat hij mij leuk vond. De eerste keer dat hij opkeek toen ik zijn naam riep of de eerste keer dat hij naar me toe kwam in wei waren echt overwinningen!

Ook in de wei begon hij zijn plaats te vinden tussen alle (17) ruinen. Hij blijkt een echte clown te zijn en doet niks anders als spelen en klieren. Hij lijkt wel aan zijn tweede jeugd te zijn begonnen. Gelukkig zijn er in de kudde genoeg andere paarden om mee te spelen, maar ook om hem manieren bij te brengen. Hij wil nog wel eens de oudjes pesten en dan komen de bazen keurig ingrijpen.

Dressuur met plezier

Na maanden aan een lange teugel  rond te hebben gewandeld om het plezier in het rijden te vinden zijn we een paar maanden terug serieuzer gaan trainen. Cass was goed op gewicht en ook in zijn koppie zat het allemaal weer goed, dus werd het tijd om aan zijn grote, scheve lichaam te gaan werken. Daarnaast had ik een redelijk goed idee van hoe Cass leert en wat hij fijn vindt.

Springen kan hij goed en vindt hij geweldig, via zijn fokker ben ik erachter gekomen dat hij met 6 jaar al 1.30 sprong (goh, hoe zal zijn rug kapot zijn gegaan??), zijn volle zus staat bij een olympische springruiter op stal. Daarnaast hebben we het geluk dat we een zeer goede springinstructeur in de buurt hebben, dus met springen zat het al snel wel goed.

Van dressuur hebben we allebei echter niet zo veel kaas gegeten. Tijdens het rijden wil ik dat Cass er ook plezier in heeft en wil ik natuurlijk zo min mogelijk hulpmiddelen gebruiken, zoals sporen of zwepen. Cass is alleen erg bot op het been en reageert slecht op been hulpen. Hij is waarschijnlijk altijd door sterke mannelijke ruiters gereden met flinke sporen, dan ben ik maar een klein veertje voor hem. Via Q&A’s van Liesbeth kwam ze met goede tips waar we weer een tijd mee voort konden. Ook blogs van Karen Rohlf hebben veel geholpen, vooral die over ‘lazy’ horses. Op deze manier puzzelde ik van alles aan elkaar en maakte ik afwegingen waar ik mij goed bij voel. Met sommige dingen gebruik ik een spoortje of een zweepje, maar we kunnen al steeds vaker zonder.

Duidelijkheid en nadenken

Ondertussen heb ik een revalidatietrainer in de buurt gevonden die ons verder helpt met het rijden en hem leert zichzelf te corrigeren in zijn lichaam. Ik ken Cass ondertussen goed genoeg om te weten wanneer ik hem even moet pushen of wanneer ik hem even pauze moet geven. Cass heeft regelmatig een pauze nodig om geleerde dingen te verwerken of om gewoon even te niksen voor hij weer aan het werk gaat. Hij doet erg zijn best en probeert echt mee te denken tijdens het rijden. Helaas heeft Cass nooit goed geleerd om zelf na te denken. Ik zeg altijd: ‘Cass zit niet op nadenken’. Zodra hij zelf een oplossing moet verzinnen valt hij terug in oud gedrag en keert hij in zichzelf. Hij kan soms erg boos worden als ik hem daar dan uit haal, maar hij is dan des te trotser als hij het (eindelijk) wel snapt! Cass heeft heel veel duidelijkheid nodig en moet snappen wat er van hem gevraagd wordt, anders wordt hij nerveus. Zo raakte hij laatst erg overstuur tijdens een demo waar de persoon die de demo gaf hem totaal geen duidelijkheid gaf. Toen ik hem zijn bekende oefeningen (die van Liesbeth natuurlijk) liet doen kalmeerde hij snel weer.

Toekomst plannen

Nu Cass steeds gezonder en beter begint te lopen heb ik onze eerste dressuurwedstrijd ingepland. Die eerste lukte niet zo goed maar de tweede keer hadden we monsterscores! Geestelijk denk ik dat Cass dit nu ook goed aan kan, stiekem denk ik dat hij het best leuk zal vinden om een beetje rond te paraderen tussen witte hekjes. We hebben ondertussen aan meerdere demo’s meegedaan en Cass deed dit super!

We gaan natuurlijk ook verder met onze revalidatietrainer om Cass zijn lichaam gezond te houden. Hopelijk gaat Cass iets beter leren nadenken en oplossingen bedenken, ik blijf hem uitdagen om na te denken natuurlijk. Ik denk dat Liesbeth ons daar vast goed bij kan helpen in onze volgende 5 Day Intensive.

Cass is oprecht mijn beste vriend en ik denk dat hij mij ondertussen ook erg leuk vindt. Toen ik vorig jaar een groot sullig paard kocht had ik nooit verwacht dat hij zoveel zou veranderen en dat ik zo veel zou leren. Er zijn momenten geweest dat ik dacht, waar ben ik aan begonnen of ik wil helemaal niet zo’n paard (hij was soms een monster van 1.80m groot), maar gelukkig heb ik doorgezet, want ik zou het nu niets meer anders willen.

Liefs van Cass en Jasmijn